Dzi­siaj będzie o szczu­rach. Tak, dobrze czy­ta­cie – szczu­rach w licz­bie mno­giej. Będzie to histo­ria peł­na nie­zwy­kłych zda­rzeń i nie­spo­dzie­wa­nych zwro­tów akcji, ilu­stro­wa­na kil­ko­ma słod­ki­mi foto­gra­fia­mi i jed­nym zmon­to­wa­nym na szyb­ko fil­mi­kiem.

Przy czym wyda­rze­nia, o któ­rych zaraz wam opo­wiem, roze­gra­ły się pra­wie rok temu, ale dopie­ro teraz zna­la­złam wystar­cza­ją­co dużo natchnie­nia, by je spi­sać (pro­kra­sty­na­cja: poziom eks­pert).

Czy­taj dalej…

Podej­rze­wam, że po zoba­cze­niu zdję­cia ilu­stru­ją­ce­go wpis, domy­śla­cie się, co będzie dzi­siej­szym tema­tem. Tak, kupi­łam nowe­go szczu­ra. I tak – będzie on boha­te­rem wpi­su.

Ale uwa­ga! Jeśli z jakie­goś powo­du nie inte­re­su­ją cię szczu­ry i moje dyr­dy­ma­ły, jesz­cze stąd nie ucie­kaj! Prze­skocz do ostat­niej czę­ści wpi­su i poświęć chwi­lę, na zapo­zna­nie się z jej tre­ścią. Nie poża­łu­jesz!

Czy­taj dalej…

Naj­więk­szą i chy­ba jedy­ną wadą szczu­rów jest to, że sta­now­czo za krót­ko żyją.

Żegnaj Myszo, byłaś wspa­nia­łą towa­rzysz­ką. Będzie mi cie­bie bra­ko­wa­ło.